کد مطلب:36611 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:66

مالكیت و سلطنت مطلقه ی خداوند متكای خوبی برای پیراستن ساحت باری از غبار ظلم و زشتكاری بود. عده ای از متكلمان (و از آن جمله ابوحامد غزالی) نمی گفتند كه ظلم، یعنی تصرف عدوانی در ملك غیر. و چون در جهان، غیر از خداوند مالكی وجود ندارد و همه چیز و همه جا ملك اوست، پروردگار با مملوكات خود هر چه كند عین عدل است و ظلم نیست. دیگران از چنین منزلت و لذا از چنین حقی برخوردار نیستند، زیرا كه به جز خداوند كسی واجد قدرت و سلطنت و مالكیت مطلقه نیست. به همین دلیل آدمی به صفت ظلم و اجحاف و حق كشی و... متصف می گردد ولی خداوند نه.